Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Η φυλακισμένη Ουσία




Κάτι βρίσκεται φυλακισμένο στο βάθος σου,
κάτι που ζητά να βγει και να ζήσει ελεύθερα
κι όσο δεν το αφήνεις, η ζωή σου θα κυλά μέσα σε αντιφάσεις.



Είναι αυτό που κάνει όμορφο και λατρευτό κάθε νεογέννητο,
είναι η αληθινή σου πραγματικότητα,
η ουσία της ύπαρξης σου…



Δυστυχώς η ουσία αυτή δεν αναπτύσσεται ανάλογα με το ανθρώπινο σώμα και τον νου και παραμένει περιορισμένη και παγιδευμένη στη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων.


Στην Ουσία όμως βρίσκεται η αληθινή Θρησκεία, ο εν ημίν Χριστός, ο Βούδας, η Σοφία, ο θεϊκός σπινθήρας που αναθυμιάζει από την αγκαλιά του Παγκόσμιου Πνεύματος της ζωής  κι’ όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε για την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του ΕΙΝΑΙ.


Πως λοιπόν θα απελευθερώσουμε αυτή την Ουσία από τη φυλακή της; Καταστρέφοντας αυτή τη φυλακή που δεν είναι άλλη από όλα τα ελαττώματα μας, όλα όσα μας ελαττώνουν από την αληθινή μας φύση.


Χρειάζεται να κάνουμε στάχτη την τερατώδη σκληρότητα αυτών των καιρών, τον φθόνο που δυστυχώς έφτασε να γίνει το κρυφό ελατήριο της πράξης, την ανυπόφορη απληστία που έχει κάνει τη ζωή τόσο πικρή, τη συκοφαντία αιτία τόσων τραγωδιών, την άγνοια, την οκνηρία, την αλαζονεία, την λαιμαργία, την λαγνεία…


Όσο περισσότερο περιορίζονται όλα αυτά τα αποτρόπαια ελαττώματα τόσο μεγαλύτερο ποσοστό της αληθινής μας Ουσίας απελευθερώνεται. Η εσωτερική αυτή εργασία αυτογνωσίας δεν μπορεί να σταματήσει παρά μόνον όταν επιτύχουμε το 100% της συνειδητότητας. Αυτή είναι η λεγόμενη Φώτιση. Δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που λένε πως θέλουνε να φτάσουν στη Φώτιση, που αισθάνονται πικραμένοι, που νιώθουν ασφυξία μέσα στο σκοτάδι, που υποφέρουν από τις διάφορες καταστάσεις της ζωής κι όμως δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για να αλλάξουν.




Αν ένας άνθρωπος καυχιέται πως προσπαθεί να αλλάξει και επιμένει ότι δουλεύει πάνω στον εαυτό του αλλά δεν παρουσιάζει καμιά αλλαγή, εάν το λανθασμένο συναίσθημα του εγώ συνεχίζει, εάν η σχέση του με τους άλλους παραμένει ίδια, τότε αυτός ο άνθρωπος αποδεικνύει ότι δεν έχει αλλάξει. Και εάν δεν έχει αλλάξει τότε είναι φανερό ότι δεν δουλεύει σωστά πάνω στον εαυτό του.

Η ψυχολογική αυτοπαρατήρηση είναι βασική. Πραγματικά χρειάζε­ται να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο. Με τι σκοπό; Να ανακαλύπτουμε τα ελαττώ­ματά μας στο πεδίο της πρά­ξης. Να τα παρατηρούμε κατευθείαν, συνετά, χωρίς δικαιολογίες κανενός είδους. Αφού έχουμε ανακαλύψει ένα ελάττωμα τότε και μόνο τότε μπορούμε να στοχαστούμε πάνω σ’ αυτό και να το κατανοήσουμε. Για να το προσπαθήσουμε αυτό επιβάλλεται να είμαστε αυστηροί με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ξέρω πολλούς που όταν προσπαθούν να καταλάβουν ένα λάθος, το δικαιολο­γούν ή το αποφεύγουν ή το κρύβουν από τον ίδιο τους τον εαυτό και έτσι κρατούν την αληθινή τους Ουσία φυλακισμένη και καμιά ουσιαστική αυτοβελτίωση δεν επιτυγχάνουν.



Η εσωτερική εργασία απαιτεί θάρρος και ειλικρίνεια. Όταν «πεθάνουμε Μέσα Μας», όταν διαλύσουμε το Ψυχολογικό ΕΓΩ, όταν μέσω της αυτοπαρατήρησης εξαλείψουμε τα ελαττώματά μας, αρχίζουμε να γευόμαστε τις πολύτιμες αισθήσεις και δυνάμεις της Ουσίας μας.



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Μυητικός Θάνατος



Είναι κι αυτοί οι ανόητοι, οι δειλοί

που επιμένουν ηθελημένα στο σκοτάδι να βαδίζουν

και σαν τον Κάιν την ανεξέλεγκτη οργή τους

για τη δική τους ανεπάρκεια στον αδελφό να διοχετεύουν,

νομίζοντας πως έτσι θα εξιλεωθούν

για τα ανομήματά τους.




Τι κρίμα ακόμη κι ο πιο ισχυρός δεσμός

ο αδελφικός

να αδυνατεί να αντισταθεί

μπρος στους υπέρτατους εχθρούς του ανθρώπου,

την άγνοια, τον εγωισμό, τη ματαιοδοξία.




Ανάξιοι !

Σεις τον διδάσκαλο φονεύσατε

και συνεχίζεται το πτώμα να σκυλεύετε.

Αιδώς!




Μα δεν απογοητεύομαι.

Είναι στη φύση του Παντός

αδιάκοπα να αποσυντίθεται

μόνον για να εφεύρει υλικά

για νέες ζωτικές δημιουργίες.




Τώρα δε μένει άλλο τι

μέσα απ' το έρεβος και τη σιγή

στο Θάνατο να εισέλθω,

 της Γεννήσης και της Ζωής την ακριβή ιδέα να συλλάβω,

τον Δάσκαλο εντός μου να αναστήσω.



 Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Κλείσε αυτή την πόρτα !

 


Δεν πρέπει να ξεχνάς πως και η επίθεση και η φυγή αποτελούν μέρος της μάχης. Αυτό που δε βοηθάει είναι το να στέκεις παραλυμένος από το φόβο.
Το ημερολόγιο ενός μάγου - Paulo Coelho



Θάρρος. Ξεκινώντας το ταξίδι με αυτή τη λέξη και συνεχίζοντας με πίστη στο Θεό, θα φτάσεις εκεί όπου έχεις ανάγκη να φτάσεις.
 Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός - Paulo Coelho



Η ατολμία, ξέρεις, είναι κάτι που πληρώνεται όταν φτάσει κανείς στα γηρατειά. Τότε αρχίζει να σκέφτεται αυτά που θα μπορούσε να είχε κάνει και δεν τα έκανε ποτέ. Αρχίζει να βλέπει τη σίγουρη και ήσυχη ζωή του σαν μια αδιάκοπη σειρά από κενά κι απώλειες. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει σ' αυτήν τόσα πράγματα και, αντίθετα, δεν είχε γίνει τίποτα. Μια άχρωμη ροή του χρόνου κι αυτό ήταν όλο. Τώρα το ξέρω, η αγάπη απαιτεί δύναμη. Πρέπει να είναι κανείς θαρραλέος για ν' αγαπήσει.


Για μια μόνο φωνή - Susana Tamaro



Το κάθε μονοπάτι είναι ένα από εκατομμύρια μονοπάτια. Γι' αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι ένα μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να το ακολουθήσεις, δε χρειάζεται να το ακολουθήσεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Κάθε μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τους άλλους αν το παρατήσεις, αφού έτσι σου λέει η καρδιά σου να κάνεις. Όμως η απόφασή σου να μείνεις στο μονοπάτι ή να φύγεις πρέπει να είναι ελεύθερη από φόβο ή φιλοδοξία. Σε προειδοποιώ: κοίταξε καλά και προσεχτικά το κάθε μονοπάτι. Δοκίμασέ το όσες φορές το νομίζεις απαραίτητο. Μετά κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου αυτό το ερώτημα: Έχει καρδιά αυτό το μονοπάτι; Όλα τα μονοπάτια ίδια είναι. Δεν οδηγούν πουθενά. Υπάρχουν μονοπάτια που οδηγούν μέσα από το λόγγο ή μέσα στο λόγγο ή κάτω από το λόγγο. Το μόνο ερώτημα είναι αν αυτό το μονοπάτι έχει καρδιά. Αν έχει, τότε είναι καλό. Αν δεν έχει είναι άχρηστο.

Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν - Καστανέντα



Μήπως είναι καιρός να κλείσεις κάποιες πόρτες ;
Όχι λόγω υπερηφάνειας, εγωισμού ή αλαζονείας
αλλά απλώς και μόνο επειδή δεν οδηγούν πουθενά !

Paulo Coelho



Χρειάζεται τελικά να καλλιεργηθεί αυτή η σπουδαία εσωτερική ικανότητα που ονομάζεται Δ Ι Α Κ Ρ Ι Σ Η για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε πότε μια κατάσταση φτάνει στο τέλος της και πότε η διαδρομή μας πρέπει να αλλάξει. Αν επιμένουμε να παραμένουμε στην ίδια κατάσταση περισσότερο από τον απαραίτητο χρόνο, όχι μόνο γινόμαστε δυστυχισμένοι αλλά χάνουμε και την ευκαιρία να έλξουμε νέες αναζωογονητικές συνθήκες στη ζωή μας.

Κλείσε λοιπόν την πόρτα, άλλαξε το δίσκο, καθάρισε τη σκόνη απ’ τη ζωή σου, κλείσε τον κύκλο, όποιο όνομα κι αν του δίνεις, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήσεις πίσω σου τις σκηνές της ζωής σου που έχουν πια τελειώσει. Όχι λόγω υπερηφάνειας, εγωισμού ή αλαζονείας όπως λέει ο Coelho, αλλά επειδή δεν ταιριάζουν πια στη ζωή σου. Είναι πια παρελθόν… Τώρα πια αποκτά νόημα η ρήση του Χριστού “άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους” που δε σημαίνει κάτι άλλο παρά ΣΤΑΜΑΤΑ ΠΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Σκίσε τη συνταγή



Δεν είναι τόσο απλό να αντέξεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου. Συνήθως θέλουμε να βλέπουμε αυτό που μας αρέσει. Συνήθως παίζουμε κρυφτούλι με το εαυτουλάκι μας, προκειμένου να βαδίζουμε επί του ασφαλούς. Και το ασφαλές είναι πάντοτε η δοκιμασμένη συνταγή ζωής που μας έχουν περάσει οι άλλοι.

Πρέπει να έχεις κότσια, για να τραβήξεις το ριντό. Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο, έως και ακατόρθωτο, όταν κάποιοι στέκονται δίπλα σου και κάνουν επιμελώς αέρα στον ιδρώτα της αγωνίας σου. Όταν κάποιοι σου έχουν ετοιμάσει μια φάτνη και σε καλούν να μπεις μέσα σαν μικρός Χριστούλης. Μια κομψή ιλουστρασιόν φάτνη και γύρω γύρω παχιά χορτασμένα βόδια που θα σε αποκοιμίζουν με τα ζεστούλικα χνώτα τους. Αν συναντήσεις με τέτοιες συνθήκες τον εαυτό σου, ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ...

Με λίγα λόγια, αν θέλεις να σκύψεις μέσα σου και να δεις μια δυο αλήθειες, κάνε το ΜΟΝΟΣ σου. Μακριά από προστάτες και συμπαραστάτες.

Ύστερα ό,τι και αν δεις, μην τρομάξεις και το βάλεις στα πόδια. Είναι δικό σου, φίλε. Κουλάρισε. Είσαι εσύ! Σκίσε τη συνταγή που σου έχουν βάλει στη τσέπη και πες ένα τραγουδάκι. Έτσι για πάρτη σου. Για τις αλήθειες σου. Για τα λάθη που δεν ήθελες να πιστέψεις πως σε καθορίζουν. Ως πότε, διάβολε, θα ζεις μέσα στο ψεύδος παριστάνοντας το παπαγαλάκι, αφού είσαι ακριδούλα; Δεν είσαι; Γιατί το κρύβεις;

Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα – Αλκυόνη Παπαδάκη



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...