Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Ναι σε Όλα!

Ποιος ο σκοπός της ζωής;   
Γιατί ζούμε;
Είναι η ζωή δώρο;

Ακόμα αναρωτιέμαι…

Ο σκοπός της ζωής είναι η ευτυχία;
Ο σκοπός της ζωής είναι η εμπειρία;
Ο σκοπός της ζωής είναι η Φώτιση;
Η συνειδητοποίηση του ποιος πραγματικά είμαι;

Μάλλον αυτό το τελευταίο είναι το πιο πιθανό: η ανακάλυψη του ποιος πραγματικά είμαι πέρα από αυτό που πιστεύω ότι ξέρω πως είμαι…
Και πως γίνεται αυτό; Φυσικά  μέσα από τις εμπειρίες που εμπεριέχει η ζωή μας. Τις καλές και τις κακές. Όλες.
Αν και, ουσιαστικά, μέσα από τις κακές – μέσα από τον πόνο – μαθαίνουμε, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κανέναν.

Ωστόσο ο πόνος ισοδυναμεί με την «δυνατότητα».
Η χαρά, η ευτυχία, όχι.
Η ευτυχία οδηγεί συχνά στην στατικότατα, τον εφησυχασμό και πολλές φορές τον εγωισμό.
Αντίθετα ο πόνος δίνει τη δυνατότητα σε προβληματισμούς και βαθύτερες αναζητήσεις καθώς κι ένα άνοιγμα προς την κατανόηση των άλλων. Και τελικά στην σύνδεσή μας με όλους και με όλα.

Συχνά  η ευτυχία μας  χωρίζει από τους άλλους και μας δίνει μια ψευδαίσθηση αυτάρκειας και πρόσκαιρης ικανοποίησης.

Πόσο μακριά από την αλήθεια είναι η πεποίθηση ότι αυτό  που έχουμε, η πηγή της ευτυχίας μας, θα κρατήσει για πάντα…

Όμως τελικά μόνο όταν αυτός ο ομφάλιος λώρος εκλείψει, ξεκινάς ν’ αναρωτιέσαι     ( και πάλι αν και εφόσον το κάνεις),  τι  είναι εκείνο που έχει πραγματική αξία, πραγματική ουσία στη ζωή.

Το κυνήγι της ευτυχίας;   Και μιλάμε πάντα για μια  προσωρινή κατάσταση αφού «τα πάντα ρει».
Η αποφυγή του πόνου; Ακόμα κι αν καταφέρεις να αποφύγεις κάθε δυσάρεστη κατάσταση, ποιο θα είναι το κέρδος; Θα έχεις ζήσει μια ζωή χλιαρή, αυτοπροστατευόμενος, από φόβο να βιώσεις εμπειρίες και να έχεις τη φυσική κατάληξη, τον πόνο, στο τέλος κάθε εμπειρίας. Δε θα έχεις ζήσει με πληρότητα τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν μόνο και μόνο για να αποφύγεις τον πόνο που στη συνέχεια μπορεί να δημιουργήσει η διακοπή τους.

Έχω μια αίσθηση ότι έχουμε δει κάπως ανάποδα τα πράγματα. Το τι είναι καλό και τι κακό. Το τι μας κάνει καλό και τι κακό.
Η Σοφία δεν αποκτάται μέσα από το βόλεμα και την καλοπέραση…
Η καλοσύνη και η προσφορά στους άλλους – οι πραγματικές αξίες της ζωής – δεν έρχονται μέσα από την αναζήτηση του εύκολου κέρδους και της ευτυχίας.

Οι παλιοί έλεγαν: « Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις».
Αν και δε συμφωνώ εξ ολοκλήρου μ’ αυτή την αντίληψη διότι θα μπορούσες ενδεχομένως να μάθεις χωρίς να πάθεις, εντούτοις αν παρατηρήσουμε στο μεγαλύτερο μέρος των εμπειριών μας, μάθαμε αφού πάθαμε!
Μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Αλλά η μάθηση μέσα από τη χαρά κι όχι μέσα από τον πόνο, ανήκει σ’ ένα άλλο επίπεδο επίγνωσης που δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα, τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Μόνο αν σκεφθούμε πόσο συχνά «έρχεται το μήνυμα» και πόσο σπάνια ή με πόση δυσκολία      «το λαμβάνουμε», θα αντιληφθούμε το λόγο για τον οποίο ο άνθρωπος μαθαίνει μέσω του πόνου κι όχι μέσω της ευτυχίας.

Λοιπόν;
Ποιος ο σκοπός της ζωής;
Γιατί ζούμε;
Είναι η ζωή ένα δώρο; Είναι πάντα ένα δώρο; Για όλους;
Κι αν είναι, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αξιοποιήσει κανείς αυτό το δώρο;
Ονειρευμένος συνεχώς μια μακάρια διαρκή κατάσταση ικανοποίησης που κινδυνεύει να τον αποβλακώσει, ή…. ή… αποδεχόμενος το οτιδήποτε εμφανίζεται στη ζωή του;

Πόσο βαθύτερο εσωτερικό πλούτο μπορεί να προσφέρει ένα:
ΝΑΙ σε Όλα;


4 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

Καταλαβαίνω τον παιδαγωγικό ρόλο του πόνου, όμως ομολογώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις-που ξεπερνά κάποια μεγέθη-αδυνατώ να κατανοήσω. Είναι τότε που το μυαλό,πεπερασμένο,βάζει τα πολλά ερωτηματικά δίπλα στα υπάρχοντα αποσιωπητικά κι η ψυχή ανταριασμένη στρέφεται ψηλά περιμένοντας απάντηση στα αναπάντητα.

πολύ ενδιαφέρον κείμενο

Efthalia είπε...

Η αναγκη για απαντήσεις είναι μεγάλη αλλά αυτή η ανάγκη προέρχεται νομίζω, απο την προσωπικότητα κι όχι απο την ψυχή, γιατι η ψυχή, γνωρίζει... Ο πόνος είναι φορές που "ξεπερνα τα μεγέθη" και τότε το μονο που κάνω πλέον εγω είναι να παραδίδομαι στη γαλήνη που "υπερβαίνει καθε κατανόηση"...
Σ' ευχαριστω.

Paraskevi Lamprini M. είπε...

ωραία η αναζήτηση... δεν λέω ναι σε όλα... και συμφωνώ... δυναμώνεις στις δυσκολίες..

delta είπε...

Αφού υπάρχει ο πόνος, καλώς υπάρχει. Για κάποιο λόγο βρίσκεται εδώ. Ίσως για να μου δείξει ότι ακόμη δεν έφτασα στο σημείο χωρίς πόνο. Ακόμη έχω δρόμο να διανύσω. Ακόμα κάτι πρέπει να μάθω, να κατανοήσω βαθύτερα. Ίσως βρίσκεται εδώ για να κάψει όλα εκείνα τα σκουπίδια που έχουν επικαθίσει πάνω σε ότι πολυτιμότερο έχω και δε το αφήνουν να αναδυθεί. Αυτό ακριβώς που κάνει όμορφο και λατρευτό κάθε νεογέννητο.

Χρήσιμος σύμμαχος ο πόνος γιατί μας δείχνει ότι ακόμη δεν έχουμε εκμηδενίσει το ψυχολογικό εγώ ώστε να απελευθερώσουμε την πολύτιμη Ουσία της Ύπαρξής μας. Δεν έχουμε ακόμη πεθάνει μέσα μας. Το «ναι σε όλα» της Εύης δηλώνει την εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας να υπερβούμε νοητικά τον πόνο όταν αυτός γίνεται ανυπόφορος και την απόλυτη παράδοση σε εκείνη τη δύναμη που βρίσκεται πέρα από κάθε κατανόηση με την δύναμη της πίστης ότι κάποιος γνωρίζει περισσότερα από εμάς τους ταπεινούς. «ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!»

Καλώς όρισες στην παρέα μας Εύη με τους βαθύτατους προβληματισμούς σου.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...