Ο άνθρωπος ως συμπαντικό ον αποτελεί μέρος ενός συνόλου που λέγεται σύμπαν και έχει συντελεί στην διατήρηση της αρμονίας αυτού. Όταν η ύλη μας εξουσιάζει και σκεπτόμαστε με ατομισμό, ιδιοτέλεια, τότε διεγείρουμε αρνητικά συναισθήματα, όπως τον φόβο, τον εγωισμό, τον ανταγωνισμό, την απληστία τα οποία αποτελούν τερατώδη συμπαντικά αμαρτήματα που οι αρχαίοι τα συμβόλιζαν με «τέρατα». Φοβόμαστε μην χάσουμε την δουλειά μας, η αν έχουμε μια καλή θέση ή ένα κερδοφόρο και κοινωνικά καταξιωμένο επάγγελμα θεωρούμε τον εαυτό μας ευτυχισμένο και έχουμε έπαρση γι αυτό. Σκεφτείτε πόσο συχνά δεν σκεφτόμαστε αρνητικά και με ζήλια ακόμη για τον φίλο μας, γνωστό μας, συγγενή μας, γείτονα, που αγόρασε ένα καλό και ακριβό αυτοκίνητο, πόσες φορές μας δεν θεωρούμε τον εαυτό μας καλύτερο των άλλων και του αξίζει ότι καλύτερο. Σκεφτείτε επίσης τον ανταγωνισμό που μας διέπει στην καθημερινότητά μας γεγονός που πολλές φορές μας αλλοτριώνει ψυχικά και πνευματικά.
Το συμπαντικό μήνυμα είναι λοιπόν, ο τρόπος απαλλαγής μας από τα ελαττώματα του κατώτερου εαυτού μας και ο δρόμος της εξέλιξής μας μέσα από αυτόν.
Ο μύθος του Ηρακλή λοιπόν αναπαριστά κατά μία έννοια το ταξίδι της Ψυχής. Το πώς δηλαδή η Ψυχή ενσαρκώνεται και από ποια στάδια περνάει για να ξαναγυρίσει στην πηγή της, αλλά και πώς η ύλη εξελίσσεται για να συναντήσει την Ψυχή της. Οι 12 άθλοι μπορούμε να πούμε ότι συμβολίζουν τα γυμνάσια της ψυχής μέσω επιτευγμάτων, δυσκολιών και εμποδίων για να πετύχει ο εκάστοτε Ηρακλής, ο κάθε ένας από εμάς την τελειοποίηση. Είναι η πορεία μας για το «γνώθι σ'αυτόν», για την αυτογνωσία.
Ο Ηρακλής, αυτός ο ημίθεος, γιος του Δία και μία θνητής, της Αλκμήνης, σε μία εποχή μακρινή, δεν δείχνει παρά τη πορεία του ανθρώπου προς την αποδέσμευση από την ύλη. Η θνητή μητέρα του, του προσφέρει ένα σώμα φθαρτό, αλλά ο θεϊκός πατέρας, του προσφέρει τη δυνατότητα να ενωθεί με τη συμπαντική ενέργεια, μετά από αγώνα προσωπικό και επίπονο. Ο Ηρακλής είναι ημίθεος γιατί όπως και ο κάθε άνθρωπος κρύβουμε τον θεό μέσα μας, είναι κομμάτι μας και συνυπάρχει με το θνητό το ανθρώπινο και μας κατατρέχει μέχρι να γνωρίσουμε το θείο, το οποίο και δεν υπάρχει πουθενά αλλού εκτός από μέσα μας. Και όπως στην περίπτωσή μας ο Ηρακλής πολλές φορές στην ζωή του και πριν τους άθλους αλλά και μετά έχασε το θείο που βρήκε από αυτούς και χρειάστηκε να το ξαναβρεί.
Το ίδιο το όνομα «Ηρακλής» σημαίνει το «κλέος της Ήρας», δηλαδή η δόξα και η λάμψη της ψυχής. Ο μύθος αναφέρει πως ενώ ο Ηρακλής είχε γίνει ένας γενναίος και σημαντικός άντρας, απέκτησε οικογένεια, αλλά κάποια στιγμή η Ήρα που τον ζήλευε και τον καταδίωκε από βρέφος, τον τρέλανε κι εκείνος σκότωσε την οικογένειά του και τα στενά φιλικά του πρόσωπα. Όταν συνήλθε από τη τρέλα αυτή, ζήτησε βοήθεια στο μαντείο των Δελφών, για να βρει το δρόμο προς τη λύτρωση και τη συγχώρεση. Η Πυθία τον συμβούλεψε να γίνει για 12 χρόνια υποτακτικός του Ευρυσθέα και να υπακούει σε ό,τι του ζητήσει, ώστε να γλιτώσει από το κακό. Ο Ευρυσθέας, του ζήτησε να εκπληρώσει 12 δύσκολα κατορθώματα, που μόνο ένας ημίθεος μπορούσε να ολοκληρώσει. Ο Ευρυσθέας ήταν εχθρός του Ηρακλή ακόμα από την κοιλιά της μάνας του. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο Ευρυσθέας δεν ήταν κάποιος ο οποίος απλώς έβαλε τον Ηρακλή να πραγματοποιήσει μερικούς άθλους σαν τοποτηρητής, αλλά ήταν ορκισμένος εχθρός του και ότι για τον Ηρακλή το να είναι υπό τας διαταγάς του Ευρυσθέα ήταν η υπέρτατη ταπείνωση.
Το συμπαντικό νόημα του Ηρακλή, είναι ο άνθρωπος που επιδιώκει την εσωτερική του τελείωση. Ωστόσο έχει να παλέψει με τα θηρία που κρύβει μέσα του. Η τρέλα κάτω από την οποία ο Ηρακλής σκοτώνει τα αγαπημένα του πρόσωπα, είναι ένα από τα πρώτα λάθη του ανθρώπου, ο οποίος στην ανάγκη του να απελευθερωθεί το συντομότερο, θυσιάζει τον καθένα και το καθετί στην εξελικτική του πορεία. Ένα λάθος συχνό σε πολλούς αναζητητές της εσωτερικής γνώσης, της Αλήθειας, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Στα επόμενα 12 άρθρα που πρόκειται να δημοσιεύσω στο blog αυτό τις προσεχείς εβδομάδες, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την «εσωτερική ερμηνεία» και τον αποσυμβολισμό του κάθε άθλου.
Το συμπαντικό μήνυμα είναι λοιπόν, ο τρόπος απαλλαγής μας από τα ελαττώματα του κατώτερου εαυτού μας και ο δρόμος της εξέλιξής μας μέσα από αυτόν.
Ο μύθος του Ηρακλή λοιπόν αναπαριστά κατά μία έννοια το ταξίδι της Ψυχής. Το πώς δηλαδή η Ψυχή ενσαρκώνεται και από ποια στάδια περνάει για να ξαναγυρίσει στην πηγή της, αλλά και πώς η ύλη εξελίσσεται για να συναντήσει την Ψυχή της. Οι 12 άθλοι μπορούμε να πούμε ότι συμβολίζουν τα γυμνάσια της ψυχής μέσω επιτευγμάτων, δυσκολιών και εμποδίων για να πετύχει ο εκάστοτε Ηρακλής, ο κάθε ένας από εμάς την τελειοποίηση. Είναι η πορεία μας για το «γνώθι σ'αυτόν», για την αυτογνωσία.
Ο Ηρακλής, αυτός ο ημίθεος, γιος του Δία και μία θνητής, της Αλκμήνης, σε μία εποχή μακρινή, δεν δείχνει παρά τη πορεία του ανθρώπου προς την αποδέσμευση από την ύλη. Η θνητή μητέρα του, του προσφέρει ένα σώμα φθαρτό, αλλά ο θεϊκός πατέρας, του προσφέρει τη δυνατότητα να ενωθεί με τη συμπαντική ενέργεια, μετά από αγώνα προσωπικό και επίπονο. Ο Ηρακλής είναι ημίθεος γιατί όπως και ο κάθε άνθρωπος κρύβουμε τον θεό μέσα μας, είναι κομμάτι μας και συνυπάρχει με το θνητό το ανθρώπινο και μας κατατρέχει μέχρι να γνωρίσουμε το θείο, το οποίο και δεν υπάρχει πουθενά αλλού εκτός από μέσα μας. Και όπως στην περίπτωσή μας ο Ηρακλής πολλές φορές στην ζωή του και πριν τους άθλους αλλά και μετά έχασε το θείο που βρήκε από αυτούς και χρειάστηκε να το ξαναβρεί.
Το ίδιο το όνομα «Ηρακλής» σημαίνει το «κλέος της Ήρας», δηλαδή η δόξα και η λάμψη της ψυχής. Ο μύθος αναφέρει πως ενώ ο Ηρακλής είχε γίνει ένας γενναίος και σημαντικός άντρας, απέκτησε οικογένεια, αλλά κάποια στιγμή η Ήρα που τον ζήλευε και τον καταδίωκε από βρέφος, τον τρέλανε κι εκείνος σκότωσε την οικογένειά του και τα στενά φιλικά του πρόσωπα. Όταν συνήλθε από τη τρέλα αυτή, ζήτησε βοήθεια στο μαντείο των Δελφών, για να βρει το δρόμο προς τη λύτρωση και τη συγχώρεση. Η Πυθία τον συμβούλεψε να γίνει για 12 χρόνια υποτακτικός του Ευρυσθέα και να υπακούει σε ό,τι του ζητήσει, ώστε να γλιτώσει από το κακό. Ο Ευρυσθέας, του ζήτησε να εκπληρώσει 12 δύσκολα κατορθώματα, που μόνο ένας ημίθεος μπορούσε να ολοκληρώσει. Ο Ευρυσθέας ήταν εχθρός του Ηρακλή ακόμα από την κοιλιά της μάνας του. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο Ευρυσθέας δεν ήταν κάποιος ο οποίος απλώς έβαλε τον Ηρακλή να πραγματοποιήσει μερικούς άθλους σαν τοποτηρητής, αλλά ήταν ορκισμένος εχθρός του και ότι για τον Ηρακλή το να είναι υπό τας διαταγάς του Ευρυσθέα ήταν η υπέρτατη ταπείνωση.
Το συμπαντικό νόημα του Ηρακλή, είναι ο άνθρωπος που επιδιώκει την εσωτερική του τελείωση. Ωστόσο έχει να παλέψει με τα θηρία που κρύβει μέσα του. Η τρέλα κάτω από την οποία ο Ηρακλής σκοτώνει τα αγαπημένα του πρόσωπα, είναι ένα από τα πρώτα λάθη του ανθρώπου, ο οποίος στην ανάγκη του να απελευθερωθεί το συντομότερο, θυσιάζει τον καθένα και το καθετί στην εξελικτική του πορεία. Ένα λάθος συχνό σε πολλούς αναζητητές της εσωτερικής γνώσης, της Αλήθειας, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Στα επόμενα 12 άρθρα που πρόκειται να δημοσιεύσω στο blog αυτό τις προσεχείς εβδομάδες, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την «εσωτερική ερμηνεία» και τον αποσυμβολισμό του κάθε άθλου.
2 σχόλια:
Η μυθολογία είναι η πηγή από την οποία αναβλύζει ο πολιτισμός μας. Όταν οι άνθρωποι στερούνται μυθολογίας μία από τις συνέπειες είναι η δημιουργία συμμοριών των δρόμων. Γιατί ; Επειδή οι συμμορίες έχουν έναν αρχηγό, τελετουργίες μύησης, δικούς τους κώδικες συμπεριφοράς – το υλικό της μυθολογίας. Τα παιδιά μας γίνονται μέλη συμμοριών αναζητώντας μια μυθική εμπειρία. Κάθε φορά που κάποιος κάνει κάτι αξιοθαύμαστο – όταν ο πρώτος πιλότος πετά μόνος του πάνω από τον Ατλαντικό ή ο πρώτος αστροναύτης πατάει το πόδι του στη σελήνη – οι πράξεις τους αποτελούν μυθικές αναζητήσεις και παραπέμπουν στις ιστορίες του Ίκαρου ο οποίος πετά για πρώτη φορά με κέρινα φτερά ή του Ιάσονα που αναζητά το χρυσόμαλλο Δέρας. Από την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και την αναζήτηση της Ευρυδίκης από τον Ορφέα στον Κάτω Κόσμο ως τον Απόλλωνα και τον Κρίσνα – αυτή είναι η βαθύτερη πηγή του πολιτισμού και της ταυτότητας.
Οι συμμορίες, οι κινηματογραφικές ταινίες και οι σαπουνόπερες είναι ελκυστικές επειδή ακριβώς δονούν την μυθική χορδή μέσα μας. Όμως αποτελούν δευτέρας κατηγορίας υποκατάστατα σε σύγκριση με την ίδια την μυθολογία. Τα πραγματικά αρχέτυπα ενσαρκώνονται από ανθρώπους όπως ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, από οποιονδήποτε διαβαίνει τα στενέ όρια της καθημερινότητας και εισέρχεται στο βασίλειο του θαυμαστού. Οι άνθρωποι αυτοί κατάφεραν να μεγαλουργήσουν επειδή άντλησαν πόρους από το συλλογικό ασυνείδητο, κάτι που τους πρόσφερε την ικανότητα να διακρίνουν αρκετές αλληλουχίες γεγονότων ταυτόχρονα και να προβλέψουν το μέλλον. Λένε πως όταν πέταξαν τον Γκάντι έξω από το τρένο, έκλεισε τα μάτια και είδε τη Βρετανική Αυτοκρατορία να καταρρέει. Αυτό το συμβάν άλλαξε τη ροή της Ιστορίας.
Με ανυπομονησία λοιπόν περιμένουμε τα επόμενα 12 άρθρα σου φίλε ΛΑΜΔΑ, μέσα από τα οποία όπως καταλαβαίνουμε θα προσπαθήσεις να μας δώσεις τον εσωτερικό αποσυμβολισμό των 12 άθλων του Ηρακλή.
Πάρα πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα διάβασα.
Σας ευχαριστώ πολύ !
Δημοσίευση σχολίου